Wobec pojawiających się zagrożeń zarówno w zakresie deficytu pierwotnych zasobów energii jak i zbyt niskiej efektywności jej wytwarzania, przesyłu, rozdziału i użytkowania narasta przekonanie o potrzebie wprowadzenia nowej jakości do sieci energetycznych – stworzenia inteligentnych systemów znanych powszechnie jako „smart grids”. Jednym z istotnych elementów tej koncepcji jest rozwój i upowszechnienie stosowania rozproszonych źródeł (także odnawialnych) i zasobników energii.

W Polsce ustawa o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. 2015 poz. 478) wprowadza pojęcie wspólnot energetycznych (lokalnych obszarów bilansowania) zwanych w tym dokumencie klastrami lub spółdzielniami energetycznymi, uznając je za podstawową formę rozwoju energetyki rozproszonej. Koordynatorzy klastrów stają wobec konieczności wyboru technologii wytwarzania energii na podległym im obszarze (lokalnego mixu energetycznego), budowy systemów bilansowania energii i monitorowania stanu sieci energetycznej, stworzenia modelu współpracy z lokalnymi operatorami, modelu biznesowego przedsięwzięcia itp. Wymaga to doświadczenia i często specjalistycznej wiedzy z wielu dziedzin, która nie jest powszechna w środowisku twórców klastrów. Wiedza ta jest także niezbędna wszystkim odbiorcom energii, którzy stają się prosumentami – zarówno komunalnym jak i przemysłowym oraz instytucjom działającym w obszarze szeroko rozumianych usług i doradztwa technicznego. Już obecnie na jednym z czołowych miejsc listy rankingowej w UE pojawił się nowy zawód – specjalista w dziedzinie energetyki odnawialnej i integrator usług infrastrukturalnych. Brak takich specjalistów może spowolnić rozwój gospodarczy krajów UE, stąd podejmowane na wielu uniwersytetach w Europie działania zmierzające do otwarcia nowych kierunków kształcenia zorientowanych na rozwój energetyki rozproszonej.

Celem studiów podyplomowych jest przekazanie słuchaczom wiedzy o nowych technologiach wytwarzania i magazynowania energii oraz o ich integracji w celu budowy wspólnot energetycznych, wirtualnych elektrowni i zaspakajania lokalnych potrzeb energetycznych z malejącym udziałem energii pobieranej z sieci publicznej.